Nag Hammadi Kütüphanesi ("Chenoboskion elyazmaları" ve "Gnostik inciller" olarak da bilinir") 1945'te Yukarı Mısır'da Nag Hammadi kasabası yakınlarında keşfedilen erken Hristiyan ve Gnostik metinlerin bir koleksiyonudur.
Mühürlü bir kavanoza gömülü 13 deriye bağlı papirüs kodeksi Muhammed el-Samman adında yerel bir çiftçi tarafından bulunmuştur.1 Bu kodekslerdeki yazılar çoğunlukla Gnostik incelemeleri içerir, ancak Corpus Hermeticum'a ait üç eser ve Platon'un Devlet'inin kısmi çevirisi/değiştirilmesi de içerir. İngilizce Nag Hammadi Kütüphanesi{{'}}ne girişinde, James Robinson, bu kodekslerin yakındaki bir Pahomiyan manastırına ait olabileceğini ve Aziz Athanasios'un MS 367 tarihli Paskalya Mektubunda kanonik olmayan kitapların kullanımını kınadıktan sonra gömüldüğünü öne sürer. Bu metinlerin ortaya çıkması, modern bilimin erken Hıristiyanlık ve Gnostisizm bilgisini ve araştırmasını önemli ölçüde etkiledi.
Kodekslerin içeriği, Kıptîce yazılmıştır. Bu eserlerin en bilineni muhtemelen Nag Hammadi kodekslerinin tam metnini içeren Thomas İncili'dir. Keşiften sonra, bilim adamları, İsa'ya atfedilen bu sözlerin parçalarının 1898'de Oxyrhynchus'ta bulunan el yazmalarında göründüğünü (P. Oxy. 1) ve diğer erken Hristiyan kaynaklarında eşleşen alıntıların tanındığını fark ettiler. Thomas İncili'nin yazılı metni çoğu tercüman tarafından ikinci yüzyıla tarihlendirilir, ancak daha önceki kaynaklara dayanır.2 Gömülü yazılar 3. ve 4. yüzyıllardan kalmadır.
Nag Hammadi kodeksleri, Mısır'da Kahire şehrinde Kıptî Müzesi'nde muhafaza edilmektedir.
1945'te Nag Hammadi kütüphanesinin keşfinin hikâyesi, 'bulgunun içeriği kadar heyecan verici' olarak tanımlanır.3 Aynı yılın Aralık ayında, iki Mısırlı kardeş, Yukarı Mısır'daki bugünkü Hamrah Dom'un yakınındaki Jabal al-Ṭārif mağaralarının çevresinde gübre kazarken, büyük bir toprak kapta birkaç papirüs buldu. Her ikisi de buluntuları bildirmemişlerdir, çünkü el yazmaları belirli aralıklarla tek tek satarak para kazanmaya çalışmışlardır. Kardeşlerin annesi, papirüsların 'tehlikeli etkileri' olabileceğinden endişe duyarak el yazmalarının birkaçını yaktı (Markschies, Gnosis, 48). Sonuç olarak, Nag Hammadi Kütüphanesi (en yakın büyük yerleşim yeri olan Nag Hammadi'ye yakınlığı nedeniyle) olarak bilinen şey sadece yavaş yavaş ortaya çıktı ve önemi ilk keşfinden bir süre öncesine kadar onaylanmadı.
1946'da kardeşler bir kavgaya karıştı ve el yazmaları Kıptî bir rahibe bıraktılar. O yılın ekim ayında kayınbiraderleri Eski Kahire'deki Kıptî Müzesi'ne bir kodeks sattı (bu broşür bugün koleksiyonda Kodeks III olarak adlandırılmaktadır). Eserin önemini fark eden yerleşik Kıptî ve din tarih uzmanı Jean Doresse, ilk referansını 1948'de yayınladı. Yıllar geçtikçe, broşürlerin çoğu rahip tarafından Kahire'de bir Kıptî antika satıcısı olan Phokion J. Tanos'a4 geçti ve daha sonra Eski Eserler Dairesi tarafından ülkeden satılacakları korkusuyla tutuldu. 1952 askeri darbesi sonrası, bu metinler Kahire'deki Kıpti Müzesi'ne teslim edildi ve ulusal hazine ilan edildi.5 O zamanki Kıptî Müzesi müdürü Pahor Labib, bu elyazmalarını kaynak ülkesinde tutmaya hevesliydi.
Bu arada, Kahire'de bir Belçikalı antika satıcısına tek bir kodeks satıldı. Kodeksi hem New York'ta hem de Paris'te satılmaya çalışıldıktan sonra, 1951'de Zürih'teki Carl Gustav Jung Enstitüsü tarafından Gilles Quispel'in arabuluculuğu ile satın alındı. Ünlü psikolog için bir doğum günü hediyesi olarak tasarlandı; bu nedenle, koleksiyonda Kodeks I olan bu kodeks genellikle Jung Kodeksi olarak bilinir.6
Jung'un 1961'deki ölümü, Jung Kodeksinin mülkiyeti konusunda bir kavga ile sonuçlandı; metnin ilk baskısı yayınlandıktan sonra sayfalar 1975'e kadar Kahire'deki Kıptî Müzesi'ne verilmemiştir. Papirüsler nihayet Kahire'de bir araya getirildi: 1945'teki bulgunun on bir tam kitabı ve 'binden fazla yazılı sayfayı kapsayan' diğer iki kitabın parçaları korunmaktadır.7
Nag Hammadi'de bulunan bir metnin ilk baskısı Jung Kodeksi'nden olmuştur, kısmi çevirisi 1956'da Kahire'de gerçekleşti ve tek bir geniş tıpkı basımı planlandı. Mısır'daki zor siyasi koşullar nedeniyle, Kahire ve Zürih koleksiyonlarından sadece tekil broşürler ile yavaş ilerledi.
Bu durum, 1966 yılında İtalya'da gerçekleşen Messina Kongresi'ne kadar değişmedi. Akademisyenlerin Gnostisizm'in tanımı konusunda fikir birliğine ulaşmalarını amaçlayan bu konferansta, din uzmanı James M. Robinson, Claremont, Kaliforniya'da bulunan Claremont Graduate University'deki Antik ve Hıristiyanlık Enstitüsü ile işbirliği içinde, açık görevi İngilizce olarak Nag Hammadi kodekslerinin çokdilli bir sürümünü yayınlamak olan bir grup editör ve çevirmen topladı.
Robinson, 1970 yılında UNESCO ve Mısır Kültür Bakanlığı tarafından kurulan Nag Hammadi Kodeksleri Uluslararası Komitesi'nin sekreteri seçildi; bu görevinde projeyi denetledi. 1972 ve 1977 arasında on iki ciltli bir tıpkı basım yaptı, 1979 ve 1984'te Leiden'dan yayımcı E.J. Brill, Nag Hammadi Kodeksleri tıpkı basımı baskısını yayınladı. Bu, ilgili tüm tarafların tüm metinleri bir şekilde incelemesini sağladı.
Aynı zamanda, Alman Demokratik Cumhuriyeti'nde Alexander Böhlig, Martin Krause ile Yeni Ahit akademisyenleri Gesine Schenke, Hans-Martin Schenke ve Hans-Gebhard Bethge'nin dahil olduğu bir grup akademisyen, bu metinlerin ilk Almanca çevirisini hazırladı. Son üç akademisyen 2001 yılında yayınlanan Berlin Humboldt Üniversitesi'nin himayesinde tam bir bilimsel çevirisi yapıldı.
James M. Robinson çevirisi ilk olarak 1977'de E.J. Brill ile Harper & Row arasındaki işbirliği ile İngilizce Nag Hammadi Kütüphanesi adıyla yayınlanmıştır. Robinson'a göre tek ciltli yayın, 'Nag Hammadi akademik çalışmasında bir aşamasının sonunu ve diğerinin başlangıcını işaret eder' (üçüncü gözden geçirilmiş baskının önsözünden). Kağıt cilt baskılar 1981'de E.J. Brill ve 1984'de Harper tarafından yayınlanmıştır. Üçüncü ve tamamen revize edilmiş baskı 1988'de yayınlandı. Bu, gnostik metinlerin daha geniş kamusal alana kademeli olarak dağılmasındaki son aşamayı işaret ediyor - kodekslerin tüm tamamlayıcısı nihayetinde dünyanın dört bir yanındaki insanlara katkısız biçimde çeşitli dillerde artık mevcuttu. Robinson'un çevirisi ve İncil kanonu için bir çapraz referans da mevcuttur.8
Yale akademisyeni Bentley Layton tarafından hazırlanan The Gnostic Scriptures: A New Translation with Annotations (Garden City: Doubleday & Co., 1987) isimli bir başka İngilizce versiyonu 1987 yılında basıldı. Bu cilt, Nag Hammadi kütüphanesinden sapkın yazarlardan alıntılar ve diğer gnostik materyalleri içeriyordu. Nag Hammadi buluntusunun daha erişilebilir ciltlerinden biri olan İngilizce Nag Hammadi Kütüphanesi ile birlikte mevcuttur. Bireysel gnostik gruplara kapsamlı tarihsel girişler, çeviri ile ilgili notlar, metne açıklamalar ve açık bir şekilde tanımlanmış hareketlere broşürlerin düzenlenmesi içerir.
Tüm akademisyenler kütüphanenin tamamının Gnostik olarak kabul edilmesi gerektiği konusunda hemfikir değildir. Paterson Brown'a göre, üç Nag Hammadi; Tomas, Filip ve Hakikat incilleri bu şekilde etiketlenemez, çünkü her biri, onun görüşüne göre, Gnostisizm'in tanım gereği aldatıcı olduğu düşünülentemel gerçeklik ve vucut bulmanın kutsallığını açıkça doğrulayabilir.9
El yazmalarının tam listesi için #Dış bağlantılara bakınız
"Kodeks XIII" olarak adlandırılan bir kodeks değil, daha ziyade "geç antik çağda onüçüncü kitaptan çıkarılan ve altıncısının ön kapağının içine sıkışmış sekiz yaprak" üzerine yazılmış Trimorphic Protennoia metnidir. (Robinson, NHLE, p. 10) Dünyanın Kökeni başlangıcından adece birkaç satır sekizinci yaprağın altında görülebilir.
Nag Hammadi'de keşfedilen el yazmaları genellikle 4. yüzyıla tarihlendirilsede, metinlerin orijinal kompozisyonu ile ilgili bazı tartışmalar vardır.10
Özel
Genel
(526 pages)
(145 pages)
(182 pages)
(549 pages)
Robinson, James M., 1979 "The discovery of the Nag Hammadi codices," in Biblical Archaeology vol. 42, pp. 206–224.
(206 pages)
(278 pages)
Yamauchi, Edwin M., "Pre-Christian Gnosticism in the Nag Hammadi Texts?," in Church History vol. 48, pp. 129–141.
Orijinal kaynak: nag hammadi kütüphanesi. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Marvin Meyer and James M. Robinson, The Nag Hammadi Scriptures: The International Edition. HarperOne, 2007. pp 2-3. ↩
(Markschies, Gnosis: An Introduction, 48). ↩
The Gnostic Discoveries: The Impact of the Nag Hammadi Library ; also known as Phocion J(ean) Tano, cf. Wikidata entry ↩
Robinson, James M. ed., The Nag Hammadi Library, revised edition. HarperCollins, San Francisco, 1990. ↩
(Markschies, Gnosis: An Introduction, 49) ↩
Clontz, T.E. and J., The Comprehensive New Testament, Cornerstone Publications (2008), ↩
Essay on the Ecumenical Coptic Project website, from which the requisite Coptic font may be downloaded. ↩
Davies, Stevan L., The Gospel of Thomas and Christian Wisdom, 1983, pp. 21–22. ↩
Nicholas Perrin, "Thomas: The Fifth Gospel?," Journal of The Evangelical Theological Society 49 (March 2006): 66-/80 ↩
But the followers of Valentinus, putting away all fear, bring forward their own compositions and boast that they have more Gospels than really exist. Indeed their audacity has gone so far that they entitle their recent composition the Gospel of Truth Irenaeus, Adversus Haereses (3.11.9) ↩
Plotinus, a native of Lycopolis in Egypt, who lived from 205 to 270 was the first systematic philosopher of [Neo-Platonism], ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page